Aktualności
XXII ZDS PFSSK – Uniejów – 26.03.2020 – 28.03.2020
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
Zgodnie z uchwałą Zarządu PFSSK nr. 95/2020 z dn. 25.02.2020 i na podstawie
- 30 pkt. 6 Statutu PFSSK, zwołuje Kolegium Doradcze Zarządu oraz
Zgodnie z uchwałą Zarządu PFSSK nr. 96/2020 z dn. 25.02.2020 i na podstawie
- 24 Statutu PFSSK, oraz § 23 pkt. 4 i 5 Zarząd PFSSK zwołuje Zebranie Delegatów Stowarzyszeń.
Obrady Kolegium Doradczego Zarządu odbędą się w dn. 27.03.2020 w godz. 16.00 – 20.00 w Uniejowie w Gościńcu „ Nad Wartą ” Uniejów, ul. Sienkiewicza 137
Obrady Zebrania sprawozdawczo – wyborczego Delegatów Stowarzyszeń odbędą się w dn. 28.03.2020 w godz. 09.00 – 13.45 też w Gościńcu „ Nad Wartą ” Uniejów, ul. Sienkiewicza 137.
Przypominam o wymogu Statutowym :
- 25 – wnioski o włączenie do porządku obrad ZDS powinny być zgłaszane przez członków na piśmie nie później niż na dwa tygodnie przed ustalonym terminem Zebrania.
- 26 pkt. 1 i pkt. 2 – członkowie z wyprzedzeniem dwutygodniowym przesyłają też imienną listę aktualnych członków stowarzyszenia podpisaną przez osoby statutowo upoważnioną oraz imienną listę z adresami wybranych delegatów na zebranie ZDS też podpisaną przez osobę statutowo upoważnioną.
Wnioski, listę członków i imienną listę delegatów należy przesłać do dnia 14.03.2020 r. do prezesa zarządu na e-mail: lowiczrondo@wp.pl
Proszę też do 14.03.2020 r. składać do mnie potrzeby rezerwacji ilości pokoi noclegowych tel. 502-278-722 /proszę nie dokonywać rezerwacji indywidualnie ponieważ wprowadza to wiele nieporozumień/ lub e-mail: lowiczrondo@wp.pl
Jeżeli w XXII Zjeździe Delegatów Stowarzyszeń będzie uczestniczyła osoba niebędąca delegatem z danego Stowarzyszenia , należy to też zgłosić do 14.03.2020 r. na e-mail: lowiczrondo@wp.pl oraz uiścić opłatę w kwocie 180,oo zł na konto Polskiej Federacji Stowarzyszeń Szkół Kierowców Konto: Bank Credit Agricole 86 1940 1076 3011 2892 0000 0000
XXII ZDS PFSSK
26.03. – 28.03. 2020 rok
Adres : 99-210 Uniejów ul. Sienkiewicza 137; Gościniec „Nad Wartą”
Program XXII Walnego Zebrania Delegatów
Uniejów 26.03.2020 – 28.03. 2020 r.
- 03.2020 Przyjazd delegatów i zakwaterowanie: Uniejów Gościniec „Nad Wartą/ można indywidualnie skorzystać z posiłku/godz.18.oo – 22.oo
- 03.2020 Śniadanie w godz. 7.30 – 9.15
- 03.2020 Wyjazd – wycieczka /sponsorowana – niespodzianka/godz. 9.30
- 03. 2020 Powrót z wyjazdu godz.14.00
- 03.2020 Obiad od godz. 15.00
- 03.2020 Komitet Doradczy Zarządu od godz. 16.oo – 20.oo /Sala konferencyjna dla 45 osób/ Serwis kawowy w godz. 17.00 – 19.00
- 03.2020 Kolacja w godz. 20.30 – 23.30
- 03.2020 śniadanie od godz. 7.3o – 8.30
- 03.2020 XXII Zjazd Delegatów Stowarzyszeń/ Sala konferencyjna dla 45 osób/ od godz. 9.00 – 13.45 Serwis kawowy w godz. 10.45 – 12.45
- 03.2020 Obiad godz. 14.00
- 03.2020 Wykwaterowanie godz. 14.30
W imieniu Zarządu Polskiej Federacji Stowarzyszeń Szkół Kierowców Krzysztof Bandos prezes
Noclegi
Pokoje standard i superior:
1-osobowy 110 zł
2-osobowy 160 zł (2 osoby)
3-osobowy 200zł (3 osoby)
Pokoje w nowo otwartym skrzydle o standardzie trzech gwiazdek /siłownia w cenie/
1-osobowy 150 zł (1 osoba)
2-osobowy 190 zł (2 osoby)
3 -osobowy 240 zł ( 3 osoby )
W cenie pobytu :
-obfite śniadanie serwowane w formie bufetu szwedzkiego
-bezpłatny monitorowany parking
-bezpłatne Wi – Fi w całym obiekcie
Rezerwacji nie dokonujemy indywidualnie !!!
Forum Instruktorów – Dobrymi chęciami piekło jest wybrukowane – Zbigniew Muszyński SOSK Warszawa
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
W ostatnim czasie gorącym tematem jest sprawa bezpieczeństwa pieszych na przejściach. Znamy już projekt ustawy regulującej na nowo ten problem. Treści w nim zawarte mają tylu przeciwników co zwolenników.
Pierwsi uważają, że dotychczasowe przepisy są wystarczające, zapewniają dobry balans między prawami i obowiązkami pieszych i kierowców. Drudzy zwracają uwagę na statystyki, w których ilość wypadków z udziałem pieszych jest jedną z najwyższych w Europie (5 miejsce, 75 zabitych na 1 mln mieszkańców). Przywołuje się przykład krajów, w których istnieją podobne zapisy do projektowanych, gdzie liczba potrąceń pieszych na przejściach jest dużo mniejsza.
Zawsze fascynuje mnie wiara niektórych (zwłaszcza rządzących), że zapisem na papierze można zadekretować poprawę bezpieczeństwa. Znaczy to: ktoś kogoś okradł, to zaostrzyć kary dla złodziei. Ktoś kogoś zgwałcił, to zaostrzyć kary dla gwałcicieli. Takie doraźne działania w rzeczywistości nie poprawiają bezpieczeństwa, tylko samopoczucie pomysłodawców. Wszyscy eksperci powtarzają to samo: nie surowość przepisów czy wysokość kary działa odstraszająco, lecz jej nieuchronność.
Jak to się ma do ustawy o bezpieczeństwie pieszych? Uważam, że proponowane zapisy nic nie zmienią. Rozsądni i bezpieczni kierowcy nadal będą szanować pieszych, a uliczni bandyci tak samo pędzić bezmyślnie. Dlaczego więc w innych krajach jest dużo bezpieczniej? Bo tam zaczęto troszczyć się o pieszych już kilkadziesiąt lat temu. W takich krajach jak Wielka Brytania, Dania czy Finlandia wprowadzono programy ochrony pieszych już w latach 60-tych i 70-tych. Położono nacisk po pierwsze na poprawę infrastruktury drogowej, zapewniającą pieszym i rowerzystom bezpieczne przebywanie na drodze, po drugie na szeroką kampanię informacyjną na temat prawidłowego zachowania na drodze.
Uważam, że w Polsce również od tego trzeba zacząć. Bo co z artykułów medialnych dociera do przeciętnego czytelnika? Że teraz pieszy będzie miał BEZWZGLĘDNE pierwszeństwo. Wiele osób uważa, że te przepisy już obowiązują!!! A któż z nas nie widuje na co dzień pieszych wkraczających na pasy bez rozejrzenia się? Również tych wpatrzonych w smartfona? Na youtubie pełno jest filmików pokazujących potrącenie ludzi na pasach. Na pewno prawie zawsze jest to wina (współwina) kierowcy. Ale zwróćmy uwagę, jak często widać na tych filmach, że piesi przed wejściem na jezdnię nie rozejrzeli się, nie zachowali ostrożności. Tu widzę duże pole do poprawy bezpieczeństwa, szeroka kampania edukacyjna, dla pieszych i kierowców. Medialne piętnowanie tylko kierujących, a rozgrzeszanie pieszych uważam za błąd. Wytwarza bowiem w tych drugich mylne przekonanie o ich racji, co osłabia czujność przed wejściem na drogę i często prowadzi do tragedii.
Nie jestem przeciwnikiem pierwszeństwa pieszych zbliżających się do przejścia (sam od dawna ich w takich sytuacjach przepuszczam), ale uważam, że na dziś nie przyniesie to spodziewanych efektów, a często może prowadzić do dramatu, jeśli pieszy zapamięta, że ma pierwszeństwo, a zapomni, że musi zachować szczególną ostrożność i nie wolno mu wchodzić bezpośrednio przed jadący pojazd (zwłaszcza na oblodzeniu). Uważam, że w celu poprawy bezpieczeństwa na przejściach niezbędna jest właściwa kolejność: najpierw poprawa infrastruktury drogowej i szeroka kampania promująca bezpieczne zachowania przechodniów i kierowców, a potem ewentualnie zmiany w przepisach. Poza tym działania te będą niewystarczające, jeśli nie spowodujemy realnego zmniejszenia prędkości na drogach, zwłaszcza w obszarze zabudowanym. W krajach o niskiej wypadkowości jest ona dużo niższa, ale zwróćmy uwagę, że jest to rezultatem innej kultury drogowej, silniejszej kontroli ruchu drogowego (więcej patroli policji, monitoringu i fotoradarów) oraz wielokrotnie wyższych kar za wykroczenia, nawet za niewielkie przekroczenia prędkości.
W Polsce na kursach prawa jazdy młodzi adepci sztuki kierowania uczeni są prawidłowych zachowań wobec pieszych i przepisowych prędkości. Coś złego dzieje się potem, po zdaniu egzaminu. Górę bierze zły przykład otoczenia: ojca, brata, starszych kolegów. Dopóki to się nie zmieni, żadne dekrety, zmiany prawa nie zaklną rzeczywistości, nadal będziemy przodować w negatywnych statystykach w Europie.
Infrastruktura wielu dróg, w tym przejść dla pieszych wymaga poprawy. Społeczeństwo wymaga lepszej edukacji. Tu widzę szansę na poprawę bezpieczeństwa. Mimo że problematyka dotyczy rzeczy fundamentalnej, czyli zdrowia i życia obywateli, zauważmy że w dużych stacjach telewizyjnych nie ma żadnego cyklicznego programu edukującego społeczeństwo z przepisów, czy promującego bezpieczne zachowania na drodze. Z życia wiem, że doświadczeni kierowcy nie śledzą zmian w przepisach. Ich znajomość zwykle zatrzymuje się w momencie zdania egzaminu. Nie są w stanie rozwiązać testu na kat. B na poziomie wyższym niż 50-60 pkt.
Myślę, że taki mądry program w telewizji, prowadzony przez profesjonalistów, przyniósłby więcej pożytku niż najpiękniejsze zdania w ustawie. Bo jak wiadomo dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane. Na to powinny iść pieniądze z abonamentu na telewizję publiczną, taka powinna być jej misja. Jeśli rządzący tego nie zrozumieją to będziemy mieć kolejne zmiany w przepisach, samozadowolenie pomysłodawców, a ludzie jak ginęli, tak dalej będą ginąć.
Zbigniew Muszyński
Debata ekspercka – BEZPIECZEŃSTWO RUCHU DROGOWEGO – PERSPEKTYWA ZMIAN – 8 stycznia 2020
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
Prezes PFSSK Krzysztof Bandos wziął udział w zorganizowanej przez Główny Inspektorat Ruchu Drogowego debacie eksperckiej BEZPIECZEŃSTWO RUCHU DROGOWEGO – PERSPEKTYWY ZMIAN. Debata odbyła się w Warszawie w siedzibie organizatora.
W czasie debaty poruszano następujące zagadnienia:
– nadmierna prędkość jedną z głównych przyczyn wypadków drogowych
-poprawa bezpieczeństwa niechronionych uczestników ruchu drogowego – kierunki zmian
-zmiana przepisów ruchu drogowego jako element zwiększający skuteczność nadzoru nad ruchem
drogowym.
AED w przestrzeni publicznej
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
Zarządy Fundacji Prometeusz i Stowarzyszenia Ośrodków Szkolenia Kierowców w Warszawie od lat współpracują przy organizacji, mających już 9-cio letnią tradycję, konkursów dla uczniów klas 4-6 szkół podstawowych Praskie Konkursy Szkół Podstawowych z Pomocy Przedmedycznej „Pięć złotych minut”. Zdajemy sobie sprawę, że nasze wspólne działania przyczyniły się nie tylko do wzrostu świadomości, ale również wiedzy i umiejętności w wykonywaniu skutecznej resuscytacji i wykorzystaniu AED. Na kursach BLS-AED, które są częścią programu, przez te lata przeszkoliliśmy grupę 320 nauczycieli i trudną do policzenia grupę uczniów ze szkół zaangażowanych w kolejne edycje programu, którzy przekazali swoją wiedzę i umiejętności w środowisku szkolnym, prywatnym i obszarze społecznym, ponieważ dzieci i nauczyciele dzielą się swoją wiedzą nie tylko w szkole, ale również z członkami rodziny i innymi osobami. W szkoleniach tych brali udział również chętni członkowie SOSK w Warszawie. Nasze działania pozwoliły na powstanie bardzo licznej grupy osób, mieszkańców Warszawy i okolicznych miejscowości, które poznały zastosowanie AED i na pewno będą go poszukiwały, stając się świadkami nagłego zatrzymania krążenia.
Biorąc pod uwagę rosnącą wiedzę polskiego społeczeństwa z zakresu udzielania pierwszej pomocy, zarówno na skutek naszych działań, jak również wielu innych podmiotów prowadzących edukację w tym zakresie oraz fakt, że Europejska Rada Resuscytacji w Wytycznych z 2015 roku stwierdza, że AED(Automatyczny Defibrylator Zewnętrzny) musi być dostępny jak najszybciej w sytuacji, gdy poszkodowany traci przytomność oraz istotne jest proste i przejrzyste oznaczenie AED wskazujące na jego lokalizację i najkrótszą drogę do niego, zwróciliśmy się do władz samorządowych m.st. Warszawy o stworzenie na stronie internetowej miasta i stronach poszczególnych dzielnic map interaktywnych rozmieszczenia na terenie Warszawy Automatycznych Defibrylatorów Zewnętrznych (AED), oraz umieszczenia w Miejskim Systemie Informacji tablic rozprowadzających do obszarów i obiektów (kat. S3, L3) informujących o liczbie minut potrzebnych osobie poruszającej się pieszo, aby dojść
w najkrótszym czasie do najbliższego AED. Powyższe działania mogą dać początek budowania na terenie m.st. Warszawy Programu Powszechnego Dostępu Do Defibrylacji.
Wystąpiliśmy także do Mazowieckiej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego o rozszerzenie powyższych działań na całe Województwo Mazowieckie.
Badania przeprowadzone w Japonii i USA potwierdziły, że powszechna dostępność AED zwiększyła szansę na przeżycie poszkodowanych, gdy byli szybciej defibrylowani. Dlatego programy powszechnego dostępu do defibrylacji powinny być aktywnie wprowadzane w miejscach publicznych z dużym natężeniem ruchu ludności, wszędzie tam, gdzie zatrzymanie krążenia może być szybko zauważone. Przyśpieszyć interwencję na zatrzymanie krążenia może również rejestrowanie AED w programach powszechnego dostępu do defibrylacji, dzięki czemu dyspozytor może poinformować osobę dzwoniącą o lokalizacji najbliższego AED. Osoby po krótkim przeszkoleniu, a nawet bez niego mogą bezpiecznie i skutecznie używać AED, które umożliwia wykonanie defibrylacji na wiele minut przed przybyciem profesjonalnej pomocy, co jest niezwykle ważne ze względu na przeszkody, które może napotkać ambulans ratownictwa medycznego w dotarciu na miejsce zdarzenia. W związku z licznymi plenerowymi imprezami masowymi, odbywającymi się na terenie Warszawy, może dojść do sytuacji, że utrudnione będzie, w czasie ich trwania, dodzwonienie się do służb ratowniczych – wydłużony czas oczekiwania na połączenie i świadek zdarzenia podejmujący działanie nie uzyska informacji od dyspozytora służb ratowniczych o lokalizacji najbliższego AED, a wtedy pomocna okazała by się tablica informacyjna kierująca do najbliższego miejscu zdarzenia urządzenia. AED określane jest mianem leku pierwszego rzutu w medycynie ratowniczej, gdyż jego użycie zwiększa przeżywalność poszkodowanych z nagłym zatrzymaniem krążenia, ale jego skuteczne użycie musi nastąpić w jak najkrótszym czasie. Statystyki pokazują, że defibrylacja wykonana w czasie ok. 1 min od nagłego zatrzymania krążenia jest w 90% efektywna, po 5 min – w 50%, a po 7 min – w 30%. Szybkie wykonanie badania EKG rytmu serca przez AED z ewentualnym poleceniem wykonania defibrylacji, powtarzanie badania co 2 minuty oraz instruktaż głosowy dla nieprofesjonalnego ratownika pozwala, przy kontroli czynności życiowych poszkodowanego, dotrwać, utrzymując go w możliwie najlepszej kondycji, do przyjazdu zespołu ratownictwa medycznego.
Na przestrzeni ostatnich lat rośnie liczba automatycznych defibrylatorów zewnętrznych w przestrzeni publicznej, zarówno w Polsce jak i innych krajach europejskich. Jest to dobry znak dający duże nadzieje na zwiększenie przeżywalności osób, u których doszło do nagłego zatrzymania krążenia. Na pewno Polska, jako kraj nie osiągnęła jeszcze zadowalającej ilości tych urządzeń w przestrzeni publicznej, czyli zapewniającej swobodny dostęp do nich każdemu obywatelowi będącemu świadkiem nagłego zatrzymania krążenia, niezależnie od lokalizacji tej sytuacji. Kolejnym powodem tej tendencji wzrostowej jest łatwiejszy dostęp do automatycznych defibrylatorów zewnętrznych. Wynika on z większej liczby dystrybutorów urządzeń AED na rynku, przez co obniża się również ich cena.
Podczas przeprowadzonych przez nas obserwacji zauważyliśmy że przy braku jednolitego systemu powszechnego dostępu do defibrylacji, znajdujące się już w różnych obiektach urządzenia AED mogą nie być wykorzystane, ze względu na niedostateczną informację w przestrzeni publicznej o ich rozmieszczeniu. Np.: Galeria Handlowa „Rondo Wiatraczna” – umieszczone jest urządzenie, ale w czarnym opakowaniu bez oznaczenia „AED” sugerowanego przez ERC oraz informacji o nim na zewnątrz i wewnątrz obiektu; PZU Targowa 4 – wewnątrz znajduje się powyższe urządzenie, ale brak oznakowania na zewnątrz obiektu; Dworzec Centralny PKP- jest umieszczone w widocznym miejscu urządzenie, lecz brak oznakowania na zewnątrz obiektu. W przypadku trzech przedstawionych obiektów możliwość użycia znajdujących się w nich AED jest dodatkowo utrudniona przez brak drogowskazów (tablic rozprowadzających) informujących o umieszczeniu urządzenia w danym obiekcie.
Jan Szumiał
Prezes SOSK
Komunikat o obradach przedstawicieli trzech organizacji społecznych środowiska osk: PFSSK, PIGOSK i OIGOSK – 16 grudnia 2019r
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
Komunikat
o obradach przedstawicieli trzech organizacji społecznych środowiska osk: PFSSK, PIGOSK i OIGOSK
Z inicjatywy prezesa OIGOSK 14 grudnia 2019 w Toruniu obradowali przedstawiciele współpracujących organizacji społecznych środowiska osk w ramach porozumienia o współpracy z 28 grudnia 2018. W obradach uczestniczyli:
1) Krzysztof Bandos – prezes Polskiej Federacji Stowarzyszeń Szkół Kierowców z/s w Warszawie /PFSSK/,
2) Krzysztof Szymański – prezes Polskiej Izby Gospodarczej OSK z/s w Piastowie /PIGOSK/,
3) Roman Stencel – prezes,
Piotr Berent – wiceprezes
Jarosław Bubnowicz – skarbnik
– członkowie Zarządu Ogólnopolskiej Izby Gospodarczej OSK z/s w Koszalinie /OIGOSK/.
Przedmiotem obrad była następująca tematyka:
- Ustosunkowanie się i decyzje odnośnie postulatów Zarządu SOSK W-wa zamieszczonych w liście intencyjnym z 20190919, dotyczących zorganizowania wspólnej uroczystości z okazji 25 – lecia wejścia w życie [25 maja 1995] Rozporządzenia MPiPSocj z 20.04.1995 ws Klasyfikacji zawodów… połączonych z Ogólnopolskim Konkursem Instruktora 25 -lecia,
- Ustosunkowanie się i decyzje odnośnie postulatu członków SOSK W-wa zamieszczonych w liście intencyjnym z 20191014, dotyczących zredagowania i upublicznienia stanowiska ws SZIE oraz upublicznienia efektów pracy zespołu doradczego powołanego zarządzeniem MIB nr 35 z 4 sierpnia 2016
- Dyskusja i decyzja ws. wspólnej organizacji Konkursów Instruktor Roku…
- Dyskusja i decyzja ws. zorganizowania w pierwszym kwartale 2020r spotkania przedstawicieli: PFSSK, PIGOSK, OIGOSK, KSE, KSD Word, ITS, Konwentu Marszałków, Stowarzyszenia Szefów Wydz. Komunikacji Starostw, Związku Powiatów Polskich.
- inne
Szczegółowe konkluzje, ustalenia zamieszczono w protokole z obrad.
treść niniejszego komunikatu za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej zaakceptowali:
Krzysztof Bandos – prezes
Krzysztof Szymański – prezes
Roman Stencel – prezes
Od krytyki przez własne doświadczenie do zrozumienia…oby!
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
Wiele krytycznych słów, dotyczących działalności organizacji wywodzących się ze środowiska szkoleniowego i reprezentujących je przed władzą państwową, padło ze strony osób zaangażowanych w tzw. „oddolną” inicjatywę utworzenia samorządu instruktorów i egzaminatorów. Niestety, co często sprawdza się w propagandzie, rzucone złe słowo, choćby prawda była inna, funkcjonuje już dalej swoim własnym życiem. Twórcy takich przekłamań wiedzą, że ludziom łatwiej jest powtarzać pewne opinie, niż włożyć trud w poznanie prawdy o rzeczywistości, z jej skomplikowanymi uwarunkowaniami. Mając wiedzę o tych prostych mechanizmach można, choć może mało uczciwie, ale w miarę skutecznie, budować przekonanie o nowatorstwie i jedynie zbawiennym wpływie proponowanych rozwiązań na zmianę doskwierającej wszystkim rzeczywistości, wykorzystując bezsilność oczernianych, wobec mniejszej możliwości dotarcia do szerszej publiczności.
Czasem tym, których dorobek się neguje, przychodzi w sukurs doświadczenie osób, które też włożyły wiele wiedzy, wysiłku i czasu w próby wpłynięcia na decyzje władzy politycznej i doświadczyły lekceważenia z jej strony.
Odnosząc się do opublikowanego w Prawo Drogowe News listu Pana Zbigniewa Drexlera, eksperta z zakresu prawa o ruchu drogowym, autora książek, oraz wypowiedzi komentującego ten list Pana Macieja Wrońskiego, prezesa TLP i rozumiejąc rozczarowanie Pana Zbigniewa Drexlera całkowitym brakiem porozumienia z organami stanowiącymi prawo, możemy również wyrazić głębokie zrozumienie dla jego decyzji. Mając przedstawicieli środowiska szkoleniowego w komisji przy MI, pomimo zachowania pozorów konsultowania pewnych rozwiązań, doświadczaliśmy niejednokrotnie, że ważniejsze były bieżące względy polityczne, a nie postulaty przedstawiane przez nas, za pośrednictwem naszych przedstawicieli, i nimi kierowano się podejmując decyzje. Niejednokrotnie punkt widzenia, wynikający z potrzeby rozwiązania problemów środowiska, wyrażony w konkretnych rozwiązaniach prawnych, znajdował zrozumienie i poparcie w ministerstwie, a tracił je po przejściu projektu przepisów do Rady Ministrów. Władza polityczna poddana presji całego społeczeństwa wyrażanej w sondażach, ale również różnych grup nacisku, czy bieżących potrzeb budżetu państwa, niechętnie ugina się pod presją jednej grupy zawodowej, choćby jej doświadczenie pomogło w tworzeniu dobrych rozwiązań systemowych. W naszym odczuciu, niezależnie, czy w naszym środowisku funkcjonować będą istniejące dzisiaj organizacje, czy też samorząd zawodowy, stosunek władz państwowych do realizacji naszych postulatów prawdopodobnie nie zmieni się, będzie taki sam.
Warto wspomnieć, że obaj Panowie wypowiadający się w Prawo Drogowe News, a także niektórzy z zasiadających w Radzie Konsultacyjnej Społecznej Inicjatywy na rzecz powołania Samorządu Zawodowego Instruktorów i Egzaminatorów, byli w przeszłości funkcjonariuszami ministerstwa i nieraz spotkali się z podejmowanymi, nie zawsze popularnymi decyzjami, i znają przyczyny zajmowanego przez władze centralne stanowiska. Szkoda, że doradzając grupie inicjatywnej nie uświadamiają jej członkom, że często brak widocznych efektów wystąpień przedstawicieli środowiska, nie wynikało i nie wynika z ich opieszałości czy bezczynności, ale z przyczyn nader dobrze im znanych.
Nawet przy omówionych trudnościach w uzyskiwaniu zmian w prawie, oczekiwanych przez środowisko, warto pamiętać, że przez ostatnie 20 lat są jednak pewne konkretne sukcesy, które warto przypominać:
1- wyeliminowanie wprowadzania zmian w bazie pytań egzaminacyjnych, przynoszące jedynie korzyści materialne firmom wydawniczym , a narażające na straty moralne i finansowe ośrodków szkolenia kierowców i osoby przystępujące do egzaminu,
2 – możliwość uczestniczenia instruktora w części praktycznej egzaminu państwowego,
3 – możliwość przeprowadzania egzaminu państwowego na pojazdach OSK
4 – zmniejszenie wymagań dotyczących parametrów cyfrowych urządzeń rejestrujących przebieg części praktycznej egzaminu państwowego w samochodach szkoleniowych podstawianych przez OSK na egzaminy w WORD-ach,
5 – możliwość skrócenia czasu trwania części praktycznej egzaminu państwowego, jeżeli wszystkie zadania będą wykonane prawidłowo,
6- przeniesienie części zadań egzaminacyjnych z placu manewrowego do ruchu drogowego,
7 – umożliwienie przebywania w samochodzie szkoleniowym, podczas szkolenia, dodatkowo innego kursanta ,
8 – zmiana (powiększenie stanowisk)wymiarów placu manewrowego w zakresie prawa jazdy kategorii D,
9 – możliwość uczestniczenia przedstawiciela środowiska szkoleniowego w komisji przetargowej na zakup samochodów w WORD-ach,
10 – zmiana (poszerzenie) wymiarów pasa ruchu dla kat: ”B” przy wykonywaniu zadania jazdy do przodu i tyłu po prostej i łuku pasem ruchu,
11 – wprowadzenie nowego systemu państwowych egzaminów teoretycznych,
12 – udział przedstawicieli środowiska szkoleniowego w komisji weryfikacyjnej pytań egzaminacyjnych,
13 – udział przedstawicieli środowiska szkoleniowego w komisji egzaminacyjnej na uprawnienia instruktora techniki jazdy,
14 – udział przedstawicieli środowiska szkoleniowego w Wojewódzkich Radach Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego,
15 – udział przedstawicieli środowiska szkoleniowego w komisji egzaminacyjnej na uprawnienia instruktora nauki jazdy,
16 – uregulowanie przepisów z zakresu uprawnień instruktora do szkolenia na nowopowstałe kategorie prawa „AM’ i „A2”,
17- zmiana wzoru karty przeprowadzonych zajęć,
18 – możliwość rozpoczęcia szkolenia w zakresie kat: „BE” i „CE” po zdaniu egzaminu na kat: „B” i „C” nie posiadając jeszcze prawa jazdy na te kategorie,
19 – zmiana przepisów dotyczących badania technicznego pojazdów nauki jazdy, wydłużenia okresu pomiędzy kolejnymi przeglądami z 6 miesięcy do 1 roku
20 – umożliwiono przeprowadzanie egzaminu wewnętrznego przez instruktora wyznaczonego przez kierownika OSK, innego niż instruktor prowadzący
21 – odstąpiono od opodatkowania szkolenia podatkiem VAT
22 – możliwość przeprowadzania części praktycznej egzaminu państwowego pojazdami wyposażonymi: w czujniki parkowania; tylną kamerę cofania; lusterka wsteczne automatycznie opuszczające się podczas cofania; system wspomagania ruszania pod górę.
23 – skrócenie czasu oczekiwania na rozpoczęcie się egzaminu praktycznego do 15 minut( ma wejść w życie 1 stycznia 2020 r.)
Zespół Doradczy powołany przy Ministrze Infrastruktury i Budownictwa w dn. 4 sierpnia 2016r. opracował propozycję zmian przepisów związanych ze szkoleniem i egzaminowaniem kandydatów na kierowców i kierowców ( jest ich 33). Departament ustosunkował się do nich i przesłano je do Kancelarii Premiera Rady Ministrów. Zajmuje się nimi Rządowe Centrum Legislacji. Uczestnicy zespołu zostali zobowiązani do nie udzielania żadnych informacji na temat przyjętych rozwiązań, aż do ogłoszenia wyników pracy RCL.
Jaki będzie efekt i kiedy ujrzy światło dzienne? Trudno przewidzieć.
Za Zarząd SOSK w Warszawie
Jan Szumiał Prezes
Lubelska Konferencja Szkoleniowa 2019
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
W najbliższą sobotę (30.11.) i niedzielę (1.12.) SOSK w Lublinie organizuje „Lubelską Konferencję Szkoleniową 2019” pt.:„Nowoczesne Szkolenie”. Cena dwudniowego wydarzenia to tylko 50 złotych za osobę. Pierwszego dnia instruktorzy odbędą część teoretyczną na sali wykładowej w WORD Lublin, a drugiego będą szlifować swoje umiejętności za kierownicą na torze ODTJ Lublin.
Konferencję patronatem objął Marszałek Województwa Lubelskiego Pan Jarosław Stawiarski.
Oto lista prelegentów wydarzenia:
Krzysztof Bandos (Prezes Polskiej Federacji Stowarzyszeń Szkół Kierowców), Filip Grega (Prezes Fundacji Rzecznik Praw Kursanta), Sylwia Gwiazdowska-Stańczak (psycholog transportu), Piotr Wołowiec (kierownik działu egzaminowania WORD Lublin), Przemysław Kałkowski (egzaminator nadzorujący WORD Lublin), Grzegorz Szust, Krzysztof Wlizło, Dariusz Ciemiński (Wydział Komunikacji Lublin), Krzysztof Chawryło (Komenda Miejska Policji – Wydział Ruchu Drogowego), Kacper Bąk (Wydawnictwo ASGRAF), Tomasz Żmuda (mediator Brokerskie Biuro Ubezpieczeń REGIS).
Refleksja Pana Krzysztofa Szymańskiego Prezesa PIGOSK po uroczystości 25 lecia SOSK w Warszawie
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
W dniu 15 listopada 2019 roku uczestniczyłem w Jubileuszu 25-lecia Stowarzyszenia Ośrodków Szkolenia Kierowców w Warszawie.
W ramach uroczystości Prezes Stowarzyszenia Jan Szumiał zorganizował Konferencję pt.: „Stawiamy na bezpieczeństwo na drodze”. Jan Szumiał znany jest z bardzo szeroko zakrojonej działalności na rzecz BRD. Korzystając ze swoich możliwości i pozycji zawodowej zaprosił do udziału w seminarium znanych lektorów, którzy w oparciu o badania naukowe i własne doświadczenie przekazali zebranym bardzo cenną wiedzę potrzebną wykładowcom i instruktorom do szkolenia kandydatów na kierowców i kierowców. Przedstawione zostały tematy bezpieczeństwa pieszych, rowerzystów, postaw kierowców wobec pieszych, zachowania instruktorów w trudnych sytuacjach generujących duży stres, skuteczności funkcjonowania fotoradarów oraz zastosowania defibrylatorów dla zwiększenia przeżywalności osób u których wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia.
Szczególnie w obecnym okresie bardzo dużo uwagi poświęca się bezpieczeństwu pieszych. Są propozycje zmiany przepisów ustawy UPORD ze wskazaniem, że pieszy zbliżający się do przejścia będzie miał pierwszeństwo. Mając na uwadze swoje doświadczenie zawodowe uważam, że nie będzie to dobre rozwiązanie, ponieważ doprowadzi do pogorszenia relacji między pieszymi, a kierowcami. Nauczając jazdy w ruchu drogowym kandydatów na kat. AM, A1, A2 i A zwracam szczególną uwagę na dobre relacje pomiędzy pieszym, a kierującym wskazując, aby dojeżdżając do przejścia zmniejszyć prędkość, nawiązać kontakt wzrokowy z pieszym, który ma zamiar przechodzić przez jezdnię i łatwym gestem wskazać żeby wchodził. Wówczas pieszy wchodzi, ja istotnie zmniejszam prędkość i wymieniamy przyjazne gesty. Pieszy dziękuje, ja skinieniem głowy pozdrawiam. Polecam takie działanie, naprawdę jest dobre. Przede wszystkim jest bezpieczne i tworzy dobry klimat między uczestnikami ruchu.
Podczas Jubileuszu też był dobry klimat. Obecność przedstawicieli Ministerstwa Infrastruktury, Instytutu Transportu Samochodowego, warszawskiego organu nadzoru nad OSK, brokera ubezpieczeniowego, ratownika medycznego, Księdza Jerzego Kraśnickiego dyrektora MIVA Polska oraz wielu kolegów z kraju świadczy o dużym szacunku dla Prezesa Jana Szumiała i członków SOSK. Członkowie tej organizacji to wysokiej klasy instruktorzy, aktywni w działalności na rzecz naszego środowiska. Doskonale rozumieją problemy szkoleniowe i kandydatów na kierowców. W obecnym czasie głosu tych ludzi się nie słucha. Najbardziej powszechny serwis informacyjny naszej branży ”Prawo Drogowe” tworzony przez lata z udziałem naszego środowiska, dzisiaj jest zajęty tematem samorządu zawodowego. Jeżeli ktoś ma inne zdanie na temat samorządu, jak twórcy idei, to jest wrogiem. Świadczy o tym fakt, że na Jubileuszu Warszawskiego Stowarzyszenia, nie było przedstawiciela tego serwisu dla którego kol. Janek Szumiał tak wiele zrobił. Jest to przykre, że ludzie którzy wysoko mierzą i z przekonaniem twierdzą, iż idea samorządu zawodowego tworzona jest oddolnie, w takiej uroczystości nie uczestniczą. W tym miejscu należy zadać pytanie: Czy szanujemy tych ciężko pracujących instruktorów? Czy zależy nam na jednoczeniu środowiska? Czy chcemy zrobić coś dobrego dla BRD? Czy tylko ugrać coś dla siebie? Jak przeglądam fotorelacje z seminarium, które odbyło się 13 listopada w Warszawie to się zastanawiam, czy ludzie którzy taką propagandę uprawiają wiedzą jak mocno ranią tych, którzy naprawdę chcą dobrych zmian. Jeżeli tyle sił, środków i czasu generuje się po to żeby dzielić to znaczy, że nie ma tutaj czystych intencji. Samorząd stworzony bez czystej idei nie przyniesie nic dobrego. Jedynie utrudni dostęp do zawodu i wyłączy z branży dużo dobrych i oddanych instruktorów.
Prezes PIGOSK
Krzysztof Szymański
Dlaczego ten protest? Kto zagwarantuje naszemu środowisku że tak u nas nie będzie??? – część druga
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
Przeciwni istnieniu Izb są też niektórzy obecni ich działacze a także którzy byli poprzednio ich działaczami. Oczywiście na razie nie będziemy wymieniać tych nazwisk ale je znamy i gdy przyjdzie czas powiemy którzy są to ludzie. W Gazecie Lekarskiej z dnia 20 maja 2008 r., strona 20-21, nr. 5(209) – Agnieszka Katrynicz pisze wyraźnie ,że Izby Lekarskie przeżywają kryzys” Szczególnie młodzi lekarze nie wierzą ,że w pracach izb cokolwiek się zmieni. Już w r. 2001 Dr. med. Jerzy Borowicz komentując odbyty VI Krajowy Zjazd Lekarzy („Sami swoi” Trybuna 18.12.2001 r.) wyraził się bardzo dobrze o tej instytucji mówiąc, że jest to ” karuzela stołków”, „olewanie wyborów”, „zaduch”, ,” wojny podjazdowe”, „totalne nawiedzenie”, ” talibowie”, ” kropidło”, „magma”, „przypadkowy elektorat”. Stara się bronić Izb przed tymi atakami red. Ewa Gwiazdowska w Gazecie lekarskiej nr. 1 (123) styczeń 2002, str. 21. Ale to co ona pisze to jest żałosne ględzenie. Wiadomo, że ona należy do tej „paczki „i będzie jej bronić. Izby Lekarskie nie dbają w ogóle o interes lekarzy, a wykonują od czasu do czasu „niby ruchy”. Trudno wymieniać wszystkie zarzuty. Będą one podnoszone przez każdego, kto dopisze się do listy protestacyjnej przeciwko istnieniu Izb Lekarskich i kto doznał „dobrodziejstw” ze strony izb lekarskich. Godzi się tutaj jednak zacytować wypowiedź Pana Prof. Wiesława Jędrzejczaka (cytat za Gazetą Lekarską, nr 4 (196) z 6 kwietnia 2007 r.), niesłusznie posądzonego o błędy w sztuce lekarskiej, który mówi: „Przy okazji dowiedziałem się, iż Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej Izby Lekarskiej w Warszawie uważa, że jego jedyne działanie w odniesieniu do lekarza, na którego postępowanie wpływa skarga, to przeadresowanie koperty ze skargą na prokuraturę bez wszczynania jakichkolwiek własnych czynności wyjaśniających i nawet bez powiadamiania zainteresowanego lekarza o tej sytuacji”. Sprawa obrony interesów lekarzy przez Izby Lekarskie przed sądami powszechnymi jest iluzoryczna. Wszyscy wiemy, że jeśli lekarz rzeczywiście popełni czyn podlegający ściganiu przez sądy to nigdy Izba lekarska go przed tymi sądami nie obroni. Nie trzeba tutaj podawać żadnych przykładów bo są one znane z życia i z prasy. Typowym jednak przykładem jest tutaj przegrana Sądów Izb Lekarskich przed Najwyższym Trybunałem Administracyjnym w latach 1926-1928, co postawiło pod znakiem zapytania cały ich „dorobek”. Najwyższy Trybunał Konstytucyjny orzekł mianowicie w tej sprawie że ” władza zwierzchnia (państwo) ma prawo uchylać wyroki sądów lekarskich. W tej sytuacji prawnicy zatrudnieni w Izbie lekarskiej ( Mec. W. Tomorowicz), nie podjęli żadnych prób krytycznego odniesienia się to zaistniałej sytuacji i stwierdzili, że NTA ma rację. ( Wyrok NTA nr. 882 i 1082, oraz tekst pisma NIL do MSW ze stycznia 1928 r ) . p. Gazeta Lekarska Nr. 9 (189) z września 2006, str. 30- 33). To samo podkreśla Zygmunt Wiśniewski w artykule „Co Izbowe, a co Związkowe” zamieszczonym w Gazecie lekarskiej nr. 1(205), z 2008 r. strony 34-36. Warto ten artykuł przeczytać uważnie aby stwierdzić, że Izby Lekarskie powinny być zlikwidowane. Wszystkim też jest wiadomym, że żaden sąd nie wyda wyroku dopóty, dopóki biegli lekarze nie wydadzą opinii w sprawie. Dr. Andrzej Michalski pisze w ” Gazecie lekarskiej z dnia 31 kwietnia 2008 r. nr. 4(208) , strona 30, że „Nie można liczyć na pomoc Izby Lekarskiej. Przed sądem lekarskim jest tylko oskarżyciel – rzecznik odpowiedzialności zawodowej – nie ma obrońcy! Lekarz musi się bronić sam lub prosić kolegów albo wynająć adwokata”. Po co więc dodatkowo sądy Izby lekarskie? Po co tworzyć gremium, które nie broni lekarza a którego opinie i tak nie będą rozstrzygające dla sądu? Prof. Zbigniew Czernicki, Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej w Gazecie Lekarskiej nr. 11 (142) z 2002 r. , str. 6. Mówi, że „ustawa z r. 1989 dotycząca odpowiedzialności zawodowej lekarza zestarzała się i nie przystaje do obecnej sytuacji w ochronie zdrowia”. Jest jeszcze wiele innych opinii na ten temat. Drugim jest znamienne pytanie zadane Prezesowi Naczelnej Rady Lekarskiej przez Ogólnopolską Konferencję Młodych Lekarzy w Chełmnie w dniach 11-13 maja 2007 r. „Dlaczego Izba nas nie broni?” (Gazeta Lekarska, nr 6 (198) z 15 czerwca 2007 r.): Nie byłoby tego gorzkiego pytania gdyby tak nie było. Prezes natomiast stwierdził, że przyjmuje krytykę ( co oznacza że uznaje pytanie za zasadne i prawdziwe) ale wykrętnie odpowiadał, że ” wiele naszych interwencji, oświadczeń , czy sprostowań po prostu nie przebija się przez media”. Postawa Dra Bolesława Piechy opisana wyżej jest godna naśladowania. To że nie płaci on składek jest dowodem, że nie chce aby ta instytucja istniała. Jest to to dobrze, że tak wysoko postawiona osoba sprzeciwia się temu i daje dobry przykład innym, którzy na razie boją się otwarcie wystąpić przeciw Izbom i ich „przywódcom”.
Niepoważną w tej sytuacji jest , wypowiedź Andrzeja Włodarczyka w Pulsie nr. 12(116) z grudnia 2004 r., str. 4, że „marzeniem moim jest, by Izba Lekarska była odbierana pozytywnie przez lekarzy. Żeby nie była postrzegana jako instytucja „ścigająca” ich za wykroczenia i karząca za te wykroczenia, ale przede wszystkim jako instytucja, która pomaga lekarzom w potrzebie i dba o ich interesy, zarówno zawodowe jak i niezawodowe”. Dr. Włodarczyk znany zresztą jest jako większego kalibru „mistrz-pływacz” w dostosowywaniu się do zmiennych sytuacji. Ostatnia jego wypowiedź dla mediów z 3 lub 4.lipca 2007 , że „strajki lekarzy nie mogą naruszać dobra pacjentów” jest typowym objawem jego niejednoznacznej postawy wobec słusznych praw lekarzy. Szukamy też dojścia do jego wypowiedzi dla Radio dla Ciebie, na ten temat, która pojawiła się na początku protestów lekarzy w 2007 r. (na temat strajków lekarzy). Nie umiemy dokładnie podać treści tej wypowiedzi ale mniej więcej brzmiała ona tak: „mnie to ani ziębi ani grzeje”. To mam być „opiekun” lekarzy, który walczy o należne im prawa. I takich jak on w 0kregowej Izbie Lekarskiej ( OIL) jest wielu. Dalszym dowodem na jego kameleoński charakter jest wywiad jakiego on udzielił Katarzynie Bartnik dla Dziennika (sobota-niedziela 29-30.12.2007 r. www.Dziennik.pl) Mówi on, że kiedy podpisywałem (odezwę do lekarzy aby nie podpisywali zgody na dodatkowe dyżury i nie zgadzali się na przechodzenie z umów o pracę na kontrakty”), to kiedy podpisywałem ją „byłem jeszcze Prezesem Izby Lekarskiej. Nominacja na Podsekretarza Stanu przyszła dwa dni później”). Dalej na końcu wywiadu mówi „Może teraz mam większa wiedzę na temat systemu i jego możliwości niż moi koledzy lekarze”. Jest to drwina z nas wszystkich ze strony tego „zasłużonego działacza Izb lekarskich”.
Jest to następny dowód na to że trzeba rozpędzić do zgromadzenie wzajemnie popierających się, osób siedzących na dobrze płatnych stołkach Dalszym dowodem jego bezczelnego stanowiska wobec lekarzy jest wypowiedź dla gazety „Dziennik”( poniedziałek 22-24.03.2008 r, strona 3), że „są przesłanki aby uznać wyjątkowość tej pracy ( tj. pracy lekarzy) i wyjąć lekarzy spod kodeksu pracy”. Jest to kuriozalne stwierdzenie i jest odznaką wyjątkowej arogancji i chamstwa tego „dobrodzieja” lekarzy. Ten „dobrodziej ” lekarzy został w końcu 2007 r. wiceministrem Zdrowia i wkrótce jednak został zwolniony z swoją nieudolność (mówi, że sam zrezygnował). Potwierdzeniem jego wykrętnego stanowiska o strajkach lekarskich jest jego wypowiedź nadana w programie I Polskiego Radia w dniu 14.07.2007 r. o godz. 6:00, że „nie popiera on ani OIL strajków które godzą w pacjentów”. Niektórzy delegaci na IX Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Lekarzy w Warszawie w dniach 11-12 stycznia 2008 r. już to dostrzegli i zgłosili wniosek o votum nieufności w stosunku do Dra Włodarczyka, nazywając go zdrajcą . Niestety kolesie zadbali o to aby wniosek upadł 212 przeciw i 35 za). Jest to jednak znak oceny tego Pana i mamy nadzieję, że uzyska on większość w przyszłości (Gazeta lekarska nr. 2(206) 12 luty 2008 r. i Puls nr 2 luty 2008, strona 24-25). Jak nam wiadomo są tacy lekarze, którzy kiedyś pracowali w OIL, ale obecnie po dłuższym przyjrzeniu się ich działalności od wewnątrz, mają zdecydowanie negatywny do nich stosunek i uważają je za niepotrzebne. Trzeba tutaj koniecznie podać uwagi jednego z prominentnych pracowników Izb Pani profesor dr hab. med. Krystyny Roweckiej, byłego Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności zawodowej, opublikowane w Gazecie Lekarskiej nr. 9 (128) z września 2001 r. strona 10. mówi ona między innymi ” nasuwa się nieodparte wrażenie, ,że niektórzy działacze Okręg. .Izby Lek. w Warszawie, nie robią nic dla honoru organizacji , ale i dla honoru własnego.” Mówi też dalej na tej samej stronie „lekarze wybierani jako delegaci na kolejne zjazdy nie przychodzą na obrady, wielokrotnie uniemożliwiając podjęcie uchwał. każdy kolejny zjazd jest przedwcześnie zakończony z powodu braku quorum”.
Z drugiej strony trzeba stwierdzić, że prominentni działacze robią co mogą aby quorum zabrakło. Dla swoich partykularnych interesów zrywają obrady przy pomocy quorum jak dawniej sejmiki zrywane przez liberum veto. Działalność ta nie ma nic wspólnego z dążeniem do zapewnienia lekarzom należytej pozycji w społeczeństwie. Jeszcze dalej pisze, że „działaniem na szkodę Izby jest tak samo zrywanie obrad, manipulowanie quorum i pazerność kosztem korporacji”. Jest oczywiście próba odpowiedzi na te zarzuty opublikowana w Pulsie IX-X/2001, str. 4, Dra Andrzeja Włodarczyka, który do nich „odnosi się z goryczą”, ale już dalej to co pisze na obronę Izb to same frazesy ( = bełkot). W miarę zdobywania następnych opinii będziemy dalej sukcesywnie wpisywać je do tego blogu. Niedawno Minister Zdrowia – Pan Prof. Zbigniew Religa, w publicznym wystąpieniu telewizyjnym zakwestionował celowość istnienia Izb Lekarskich twierdząc, że są po prostu niepotrzebne. Takich jak On – jest wielu, ale większość boi się publicznie wystąpić. Choć w Pulsie nr. 2 (142) z lutego 2007 r. , str. 12 ten temat nadal jest poruszany i pisze się „wielu zastanawia się, jaki jest cel działania Izb Lekarskich, jaki mamy z nich pożytek, czy fakt płacenia przez nas składek przedkłada się na jakieś wymierne korzyści”. „Przywódcy ” Izb wiedzą o tym i z niepokojem obserwują działania Ministerstwa które chce ograniczyć liczbę Izb lekarskich ( Medical Tribune nr. 8/2007, z 16 maja 2007 r. str./ 11.) a być może także ich likwidację. Być może też transfer Włodarczyka do Ministerstwa (12.12.2007 r) miał opóźnić te działania. Głosy domagające się likwidacji Izb są jednak coraz częstsze – proszę przeczytać tutaj artykuł Agnieszki Katrynicz zamieszczony w Gazecie Lekarskiej nr. 4/208) z dnia 19 kwietnia 2008 r. Dr. n. med. Medard Lech z Warszawy w Gazecie Lekarskiej nr. 9(125) z września 2005 r. , strona 6 – pisze: ” Piętnaście lat temu reaktywujące się Izby Lekarskie otrzymały wielki ładunek entuzjazmu i nadziei – złoty róg” . Pisze dalej (wybieramy nie cały tekst in extenso, ale tylko jego fragmenty) – „Być może ,że wymagania nasze, jakie stawiamy naszym reprezentantom, są zbyt wielkie, ale można też mieć wrażenie, że kolejno uchwalane ustawy i rozporządzenia, istotne dla środowiska lekarskiego, narzucały nam coraz więcej obowiązków, zmniejszając przy tym nasze szanse na spokojną pracę i godne życie”. I dalej pisze, że jeśli ,izby nie zaczną działać w kierunku poprawienia szans na spokojną pracę i godne życie to „ostanie się im jeno sznur” – na następne zebranie – a wtedy wyborcze, może przyjść tylko kilka osób – a wtedy pozostanie im tylko samorozwiązanie ?
Powyższe uwagi Dra Medarda są nadal aktualne i zostały one podkreślone przez nas wyżej w niniejszym blogu, gdzie podawaliśmy sprawę wyboru nowych Władz Izb w Warszawie, w roku 2006, gdzie wielokrotnie nie można było zebrać quorum wystarczającego do odbycia wyborów. Krytycznie o działalności redakcji Pulsu, wyraża się Pan Profesor Wacław Droszcz , emerytowany Profesor AM w Warszawie (Puls nr. 12 (116) z grudnia 2004 r. str. 22), gdzie w związku ze skandalicznym artykułem red. Ewy Gwiazdowicz „Opowieść o pewnej habilitacji”) z 11/2004, wyraża swoje oburzenie i żąda m.in. dymisji tej pani. Natomiast lobby Izbowe „wyrażając szczery żal z powodu niewłaściwych zwrotów w odniesieniu do domyślnych, ale obdarzonych szacunkiem osób – nie wnioskuje o odwołanie redaktor naczelnej Pulsu” ( Puls nr. 12(116) z grudnia 2004 r. str. 22). To jest też wyraz „opieki izb nad dobrem lekarzy” i mocnego, wzajemnego „trzymania się” izbowego lobby. Jak wiadomo ta Pani została obecnie skierowana do pracy w Ministerstwie Zdrowia Prosimy więc, aby ODWAŻNI Koleżanki i Koledzy wpisywali się na listę protestacyjną, byśmy przyczynili się do likwidacji Izb lekarskich. Nie uczynimy tego jednak nigdy, jeśli nie zdobędziemy odpowiedniej liczby osób popierających nasze stanowisko. Grupa Inicjatywna przygotowująca grunt do likwidacji Izb Lekarskich.
Obchody 25 lecia działalności SOSK Warszawa
Dodane przez Ajar w Aktualności, Nowości, Slider | 0 komentarz(y)
W dniu 15 listopada 2019, w Hotelu „Hedera” w Babicach Starych pod Warszawą, miały miejsce obchody 25 rocznicy działalności Stowarzyszenia Ośrodków Szkolenia Kierowców
w Warszawie.
Program obchodów, które trwały od godziny 14.00 do 22.00, obejmował:
-konferencję „Stawiamy na bezpieczeństwo na drodze”,
– uroczystość jubileuszową,
– uroczystą kolację.
Uroczystość rozpoczęło wprowadzenia sztandaru Polskiej Federacji Ośrodków Szkolenia Kierowców oraz odśpiewanie Hymnu Państwowego. Prezes SOSK Pan Jan Szumiał powitał uczestników uroczystości, a szczególnie gości w tym: przedstawicieli Ministerstwa Infrastruktury Panów Tomasza Piętkę i Marcina Kichlera, Prezesa Honorowego PFSSK Pana Janusza Ujmę, przedstawicieli Zarządu PFSSK, Dyrektora MIVA Polska Ks. Jerzego Kraśnickiego, Prezesa PIGOSK Pana Krzysztofa Szymańskiego i Dyrektora Wojciecha Górę oraz przedstawicieli regionalnych stowarzyszeń instruktorów, wykładowców i szkół szkolenia kierowców. Powitał również Pana Tomasza Kucharczyka reprezentującego Dyrektora BAiSO Urzędu m.st. Warszawy, Pana Jerzego Kociszewskiego Wiceprezesa Kierowca.pl, przedstawicieli Wydawnictwa LIWONA oraz prelegentów konferencji.
Po przedstawieniu przez Prezesa SOSK programu uroczystości rozpoczęła się Konferencja „Stawiamy na bezpieczeństwo na drodze”.
W czasie konferencji głos zabrali:
– Pani Maria Dąbrowska-Loranc (Kierownik Centrum Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego ITS) przedstawiła metodologię i wyniki badań z ostatnich 4 lat dotyczących postaw i zachowania kierowców, rowerzystów i pieszych na drogach oraz skuteczności funkcjonujących w Polsce fotoradarów.
– Pani Ewa Odachowska (psycholog transportu ITS) wygłosiła interesujący wykład na temat stresu, jego dobrych i złych stron oraz wpływu stresu na osoby zdające egzamin na prawo jazdy.
–Pan Tomasz Żmuda ( Dyrektor REGIS mediator) przedstawił zawiłości prawne związane z wypłatą odszkodowań za szkody komunikacyjne zaistniałe w samochodach leasingowanych, a szczególnie kwestię podatku VAT obciążającego użytkownika i sposobem odzyskania kwoty należności wynikającej z tego tytułu.
– Pan Ryszard Strykowski (ratownik medyczny) przedstawił historię, zastosowanie i wpływ urządzenia AED(ang. Automated External Defibrillator; pl. automatyczny defibrylator zewnętrzny) na wzrost przeżywalności osób u których wystąpiło NZK(nagłe zatrzymanie krążenia) uzupełnioną filmem przedstawiającym łańcuch osób zaangażowanych przy niesieniu pomocy osobie z NZK oraz przydatności elektrod AED na kolejnych etapach działań medycznych. Omówił również zagadnienie tzw. Korytarza życia.
Uroczystość jubileuszową rozpoczęło przedstawienie przez Prezesa SOSK prezentacji omawiającej historię powstania SOSK, jej wkład w powstanie PFSSK, współpracę z różnymi instytucjami i organizacjami na rzecz BRD, działania dla środowiska szkoleniowego i całego społeczeństwa w tym szczególnie dzieci, zwiększającymi ich świadomość i umiejętności radzenia sobie w sytuacjach krytycznych oraz niesienia pomocy innym.
W kolejnym punkcie uroczystości Pan Grzegorz Łapeta (Komisja Rewizyjna PFSSK) odczytał Uchwałę Zarządu PFSSK podpisaną przez Prezesa Krzysztofa Bandosa o przyznaniu Srebrnych Odznak Honorowych PFSSK członom SOSK, za wkład w działania Federacji, odznaki otrzymali: Panie Marzena Franiewska, Edyta Jasińska-Beń, oraz Panowie Bogusław Sarna, Zbigniew Muszyński, Piotr Rudzki. Wręczenia odznak dokonali: Prezes Honorowy PFSSK Pan Janusz Ujma oraz Pan Mirosław Małecki Wiceprezes PFSSK.
Listy gratulacyjne przesłali: Dyrektor Instytutu Transportu Samochodowego Pan Marcin Ślęzak i Dyrektor MIVA Polska Ks. Jerzy Kraśnicki.
Po wręczeniu odznak przyszedł czas na przekazywanie na ręce Prezesa SOSK, przez zgromadzonych przedstawicieli Stowarzyszeń i innych instytucji, listów gratulacyjnych za osiągnięcia SOSK Warszawa w zakresie działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz podnoszenia jakości szkolenia z jednoczesnymi dobrymi życzeniami na przyszłość organizacji.
Prezes SOSK Pan Jan Szumiał wręczył lub przekazał na ręce osób reprezentujących podziękowania za wieloletnie podejmowanie wspólnych działań na rzecz poprawy bezpieczeństwa na polskich drogach oraz wkład w edukację dzieci w zakresie pierwszej pomocy następującym osobom: Dyrektorowi Panu Marcinowi Ślęzakowi oraz Paniom Marii Dąbrowskiej-Loranc i Ewie Odachowskiej z Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie, Panu Dyrektorowi Krzysztofowi Krakowieckiemu-Kuleszy oraz Pani Ewie Kowalewskiej z Biura Administracji i Spraw Obywatelskich Urzędu m.st. Warszawy, Panu Prezesowi Krzysztofowi Szymańskiemu oraz Panu Dyrektorowi Wojciechowi Górze z Polskiej Izby Ośrodków Szkolenia Kierowców, Panu Prezesowi Zbigniewowi Papudze z Wydawnictwa LIWONA, Panu Dyrektorowi Tomaszowi Żmudzie z REGIS mediator
Dziękując wszystkim gościom i członkom stowarzyszenia za udział w obchodach SOSK , Prezes Pan Jan Szumiał zamknął oficjalną część uroczystości i zaprosił uczestników do wspólnego stołu, aby kontynuować jubileuszowe spotkanie, które od początku przebiegało w dobrej i życzliwej atmosferze.
Najnowsze komentarze